از مدتها پیش تصمیم گرفته بودم که مجموعه تجربیات خود و دیگران را به نگارش درآورم تا راه را برای کسانی که مشتاق آمدن اند ساده تر کنم. اما به دلایل مختلف این امکان بوجود نمی آمد. چند ماهی به مجموعه چیزهایی که می خواستم در این قسمت وبلاگ بنویسم فکر کردم. مجموعه دانش، ایده های مختلف و تجربیات متفاوت را درکنار هم گذاشتم و یا باهم درآمیختم تا در حد توان خودم، قسمتی از دین خود را به دیگران ادا کنم.
خودسازی و خودباوری
به نظر من شخصیت فردی پیش نیاز بسیار مهمی در موفقیت در یک کار است. وقتی که کاری را می خواهم شروع کنم که به نظر مشکل است، حدود 60% انرژی و زمانم را صرف پرورش قسمتی از شخصیت خود می کنم که من را به هدفم برساند و 40% بقیه را صرف کسب دانش یا تجربه لازم برای رسیدن به هدف می کنم. بعبارت دیگر بیش از آنچه که صرف خواندن مطالب درسی می کنم، وقت و انرژیم را به خواندن کتابهایی برای رشد شخصیتی خود اختصاص می دهم یا سعی می کنم تغییرات مناسبی در رفتار خود ایجاد کنم که مرا در رسیدن به هدفم کمک کند. یکی از نکات ظریف این است که باید مراحل متعددی - از گذراندن امتحانات متعدد گرفته، تا مکاتبه با دانشگاه برای گرفتن پذیرش و تقاضا برای کسب ویزا - در یک فرایند طولانی مدت طی شوند تا یک دانشجوی ایرانی بتواند عملاً در یکی از دانشگاههای آمریکا تحصیل خود را آغاز کند. این مراحل خود بخود باعث گل چین شدن کسانی می شود که شخصیت شان می تواند در شرایط اینجا بقا یابد. برای همین فاکتورهای شخصیتی و مدیریتی بسیار مهم هستند. همین فاکتور شخصیتی ست که باعث تحمل یا مدیریت شرایط نه چندان آسان در کشوری می شود که از بسیاری لحاظ با سرزمین مادری تفاوت دارد. خوشبختانه کسب اینگونه قابلیت ها با مطالعه، تمرین و خودباوری ممکن است. چیزی که من همیشه با آن مقابله کرده ام گوش دادن به حرف کسانی ست که هیچ گونه پایه و منطقی برای حرفهای خودشان ندارند. یادم می آید که وقتی که برای آمدن به آمریکا سرمایه گذاری زمانی و مالی می کردم، خیلی ها با توجه به شرایط آن موقع به من می گفتند که این کار بیهوده است و به نتیجه نخواهم رسید. اما چیزی که همیشه به آن فکر می کردم این بود که اگر کسانی توانستند بروند، پس این احتمال برای من هم وجود دارد. با این حال امکان به نتیجه نرسیدن تلاش ها هم وجود دارد. خلاصه این که این یک تصمیم شخصی ست که کسی بخواهد از وقت، انرژی و پول خود مایه ای بگذارد یا نه! میزان ریسک پذیری، خودانگیزگی، اعتماد به نفس، هدفمند بودن، مدیریت فکر و احساس، مدیریت زمان، مدیریت ارتباط، مهارتهای مطالعه و یادگیری و دیگر فاکتورها اثر مهمی خواهند گذاشت. حتی اگر فکر می کنید که به یک مشاور تحصیلی یا روانی احتیاج دارید، حتماً برای آن سرمایه گذاری کنید چون کسی که بیشتر از همه ارزش سرمایه گذاری دارد خودتان هستید.
واقع بینی
خیلی مهم است که برای هر جایی که اقدام می کنید، نسبت به آنجا آگاهی کافی داشته باشید. خیلی از افراد فقط به "آمدن" به آمریکا فکر می کنند، نه "زندگی" در آمریکا. به همین علت بعد از فتح تمام قله ها و آمدن به آمریکا به این نتیجه می رسند که چیزی که "فکر می کردند" با چیزی که "واقعیت دارد" فاصله زیادی دارد و به همین دلیل دچار سردرگمی های زیادی می شوند. تعدادی از این افراد سال ها میزان زیادی از انرژی و زمان خود را در کشاکش رفتن یا ماندن صرف می کنند. حتی تعدادی از این افراد به ایران بر می گردند و به دلایل متفاوت از برگشتن به ایران هم پشیمان می شوند. واقعیت این است که امریکا نه بخشی از فیلم هالیوودی ست و نه آن بهشتی که داخل مهمانی ها و پارتی ها از آن صحبت می شود. یک نگاه واقعی، نگاهی ست که هم جنبه های مثبت و هم جنبه های منفی را دربر داشته باشد. آمدن به آمریکا یا هر کشور دیگر و ماندن یا برگشتن، مسئله ای ست که تا بیشتر به جنبه های شخصیتی و خودشناسی افراد بستگی دارد و نمی توان نسخه کلی برای آن پیچید. مسلماً چیزی هم نیست که در مورد آن بتوان از فاصله دور و بدون تجربه کردن محیط تصمیم گرفت. زندگی بعد از مهاجرت به کشور دیگر متوقف نمی شود، بهشت هم نمی شود بلکه وارد دوره جدیدی می شود و برای گذر از این دوره جدید به مهارتهای دیگر نیاز است. گاهی حتی کیفیت زندگی مهم می شود چون بین ساکن جایی بودن یا زندگی کردن در آنجا تفاوت است. یک راه لمس کردن زندگی ایرانیان در خارج مطالعه وبلاگهای شخصی آنهاست. لیست بعضی از این گونه وبلاگها را می توانید در اینجا پیدا کنید و یا در اینجا می توانید لینکهایی از نوشته های جمع آوری شده ای در مورد انگیزه های مهاجرت را بخوانید.
ارتباط با دانشجویان ایرانی مقیم آمریکا
تعداد زیادی از مشتاقان تحصیل در آمریکا قبل از اینکه واقعا کاری انجام دهند می خواهند که احساس آمریکا آمدن در وجودشان شکل بگیرد (و جالب است که من بعد از این همه مدت، فقط وقتی پرچم آمریکا را می بینم یادم می آید که در آمریکا هستم)! بسیاری از دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در آمریکا به دانشجویان ایرانی مشتاق به تحصیل در آمریکا کمک می کنند، اما این به این معنی نیست که بلافاصله شماره تلفن دانشجویی را پیدا کنید و بدون اطلاع قبلی با او تماس بگیرید. فرهنگ ارتباط در سطح دانشگاههای آمریکا بیشتر روی ایمیل می چرخد چون زمان، بخصوص برای دانشجوی خارجی در آمریکا بسیار مهم است. بنابراین اگر هم قصد تماس تماس تلفنی با کسی را دارید حتماً از طریق ایمیل با او هماهنگی کنید و سوالات خود را از قبل آماده کنید. چه برای کسی که می خواهد بیاید و چه برای ایرانی ساکن آمریکا (که با تمام وجودش می خواهد کمک کند)، مهم است که در مورد نکات کلیدی اطلاعاتی رد و بدل کنند. یک دانشجوی خارجی تحصیلات تکمیلی در آمریکا، مشغول تر از آن است که به همه ایمیل ها در مورد اینکه "چطور می شود آمد" یا "زندگی در آمریکا چطور است" جواب بدهد. پس وقتی هم که ایمیل می زنید، راجع به نکات تخصصی و کلیدی سوال کنید.
پس قبل از اینکه وقت خود را با پیدا کردن اسم های فارسی دانشجویان یا استادان ایرانی تلف کنید، بهتر است مجموعه اطلاعات اولیه و لازم برای پذیرش گرفتن را بدست آورید. بعضی ها زحمت جستجوی اطلاعات را به خود نمی دهند و تعدادی دیگر هم بیش از حد نیازشان به دنبال اطلاعات هستند. آنچه که در اینجا آورده ام کمکی در این راستاست که اطلاعات اولیه مورد نیاز را در اختیار مشتاقان قرار گیرد. اگر کسی سوالی کند که قبلاً در لینکها یا مطالب این صفحه به آن اشاره ای کرده ام، تنها جوابم این خواهد بود که: "معلوم است که مطالبی که آماده کرده ام را با دقت نخوانده اید، یک بار دیگر همه مطالب را مطالعه کنید". بسیار مهم است که نسبت به خود و کار خود مدیریت کامل داشته باشید. مطالعه ناقص نشان دهنده مدیریت ضعیف است که نهایتاً موفقیتی به همراه نخواهد داشت.
گرچه برای بیشتر متقاضیان پیدا کردن یک موقعیت که هزینه تحصیلی را پوشش دهد (معمولاً RA) بسیار مهم است، اما این به آن معنی نیست که همه افراد دپارتمان از آن موقعیت اطلاع داشته باشند. در بعضی از رشته های تحصیلی که رقابت بسیار شدیدتر و موقعیت ها کمتر است، پیدا کردن چنین موقعیت هایی آسان نیست. بنابراین هیچ دلیلی نیست که اگر با یک ایرانی در یک دانشگاه تماس گرفتید، تمام موقعیت های تحصیل در آمریکا را برای شما ایمیل کند. خلاصه کلام اینکه گرچه ایجاد شبکه ارتباطی در موفقیت شما در هر زمینه ای موثر است اما با تنظیم ارتباط می توانید دیگران را راغب کنید که اطلاعات مهم و کلیدی به شما انتقال دهند.
اطلاعات اولیه مورد نیاز
به طور کلی تقاضا برای ورود به تحصیلات تکمیلی (فوق لیسانس و دکترا) دانشگاههای آمریکا شامل کسب نمره TOEFL، کسب نمره GRE، تقاضا برای دانشگاه مورد نظر، و تقاضا برای ویزا است. یکی از بهترین منابعی که در مورد راهنمای تحصیل در آمریکا می شناسم و خودم بر طبق قسمتهایی از آن عمل کردم و به نتیجه رسیدم را در این قسمت سایت "انجمن دانشجویان ایرانی MIT" می توانید بیابید.
اطلاعات بسیار مفید و زیادی در این فایل ها نوشته شده است که نسبت به مطالبی که اینجا نوشته ام، بسیار جامع تر است. از طرف دیگر، مطالعه این فایل ها کمک خوبی برای کسانی ست که در حال تقویت زبان انگلیسی خود هستند. با این حال از زمان انتشار این راهنما تا به کنون تغییراتی ایجاد شده است. بعنوان مثال قسمت "منطق" امتحان GRE از شکل تستی به صورت نوشتار تحلیلی (Analytical writing) با حداکثر نمره 6 در آمده است. یا اینکه نوع جدیدی از امتحان تافل با عنوان ( iBT (Internet-Based Test ارائه شده است که شباهت زیادی به IELTS دارد (سوال گرامری ندارد اما در عوض مکالمه به آن اضافه شده است).
زبان انگلیسی
گاهی کسانی این سوال را از من می پرسند که آیا می توان با مدرک زبان IELTS برای دانشگاههای آمریکا تقاضا داد یا نه؟ تعداد زیادی ازدانشگاههای آمریکا TOEFL را به IELTS ترجیح می دهند و اکثریت قریب به اتفاق دانشگاههای سطح بالای آمریکا نمره IELTS را قبول نمی کنند. بنابراین اگر کسی بطور همزمان در حال تقاضا دادن برای چند کشور مختلف است، باید اطلاعات لازم برای مدرک زبان مورد قبول هر دانشگاه را کسب کند.
من تا به حال ندیده ام که دانشگاهی بگوید که مدرک زبان نمی خواهیم. حتی اگر جایی هم چنین حرفی بزند، یک دانشجوی خارجی باید بتواند با محیط و اطرافیان خود ارتباط برقرار کند. من با ایده یادگیری زبان برای دانشجو در یک کشور خارجی موافق نیستم. چون ارتباط کلیدی ترین نکته در موفقیت است. تجربه دیگران هم همین را می گوید. این مسئله بخصوص برای کسانی که برای دوره های کوتاه مدت (فرصت مطالعاتی) رهسپار خارج از کشور می شوند بسیار مهمتر است و مطلب کوتاه گذراندن دوره گواهی بر آن است. در نظر داشته باشید که از شما انتظار می رود که به محض ورود به دانشگاه سر کلاس درس بنشینید و مطالب ارائه شده را متوجه شوید. بنابراین مهم است که واقعاً برای بهبود زبان انگلیسی خود هرچه زودتر اقدام کنید. یادگیری زبان یک فرآیند طولانی مدت است که فراگیری آن به میزان زمانی که یک نفر برای آن اختصاص می دهد بستگی دارد. اگر یک نفر پیش زمینه قبلی داشته باشد، مدت زمانی که باید به این کار اختصاص بدهد کمتر است. هیچ گونه قرص، کپسول، آمپول، سی دی مخصوص خواب و شعبده بازی خاصی هم ندارد. خودباوری٬ تلاش فردی و مدت زمانی که یک فرد بطور روزانه اختصاص می دهد (برنامه منظم) بسیار مهم هستند. سعی کنید زبان را با تلفظ درست کلمات یاد بگیرید گرچه که این افتخار در ایران نصیب من نشد که از استادانی زبان را فرا بگیرم که به استرس و تلفظ کلمات اهمیت بدهند. این مورد بخصوص برای کسانی که می خواهند تدریس کنند بسیار مهم است. چه برای کسانی که تازه نوشتن به زبان انگلیسی را شروع کرده اند و چه برای آنها که می خواهند مقالات انگلیسی بنویسند این سایت خیلی خوب است٬ بخصوص که ترکیب درست کلمات را نشان می دهد. برای آشنایی با نحوه کار آن قسمت Query Syntax پایین آن را بخوانید. نکته هایی در مورد تافل PBT یک تجربه شخصی تقریباً قدیمی (سال ۸۴) و حاوی نکاتی اولیه برای گذراندن امتحان است.
وبسایتهای آموزشی برای تقویت زبان:
- معرفی برخی کتابهای آموزش زبان انگلیسی
- Phrasal verbs
GRE
یکی دیگر از نمراتی که باید به دانشگاه ارائه دهید نمره GRE است. این امتحان دو نوع است:
- General test
- Subject test
اغلب دانشگاهها فقط نمره General test را می خواهند. این امتحان شامل سه بخش لغت، محاسبات، و نوشتار تحلیلی (شامل Essay و Analytical writing) است. بعضی دانشگاهها علاوه بر نمره General test نمره Subject test را هم در تخصص مورد نظر (بیوشیمی و زیست شناسی سلولی مولکولی٬ زیست شناسی٬ شیمی٬ کامپیوتر٬ ادبیات انگلیسی٬ ریاضیات٬ فیزیک٬ و روانشناسی) می خواهند. هر دانشگاه و هر دپارتمان قوانین مخصوص خود را در این زمینه دارد. نوع امتحان GRE و نمره مورد قبول رشته مورد نظر را در قسمت admission دپارتمان مربوطه می توانید پیدا کنید. در برخی مواقع، دانشگاه یا استاد راهنما در دانشگاه مورد نظر می توانند دانشجو را از کسب نمره GRE معاف کنند. البته این کاملاً به قوانین دانشگاه مورد نظر مربوط می شود. در بعضی از دانشگاههای معروف٬ نظر کمیته پذیرش -متشکل از اساتید مختلف- شرط است و نه نظر یک استاد خاص. گاهی هم این تصمیم به عهده کمیته تحصیلات تکمیلی دپارتمان است و گاهی هم توصیه استاد مورد نظر در دپارتمان مربوطه. اما این در صورتی ممکن است که استاد مورد نظر از توانایی های دانشجو اطمینان داشته باشد. چنین موردی نیز معمولاً از طریق توصیه اساتید دیگر و یا توصیه نامه های آنها و یا از طریق میزان فعالیت علمی یا مدیریتی دانشجو در .C.V مشخص می شود. اما اگر از زمان تحصیل خود تا به کنون مقالات خارجی زیادی چاپ نکرده اید، سعی کنید که حتماً نمره GRE بالایی کسب کنید.
معمولاً قسمت لغت امتحان برای ایرانیان سخت است. برای پیدا کردن لغات GRE در اینترنت می توانید کلمات کلیدی GRE WORDLIST را در یکی از موتورهای جستجو وارد کنید. یکی از سایتهای خوب در این زمینه را در اینجا می توانید بیابید. با کلیک کردن بر روی هر لغت٬ اطلاعات خوبی در مورد آن لغت در سایت Merriam-Webmaster Online خواهد آمد. در اینجا هم می توانید لیست بلند بالای دیگری را بیابید.
نمونه سوالات زیادی برای این امتحان در اینترنت وجود دارد. یکی از کلمات کلیدی که می توانید در موتورهای جستجو وارد کنید GRE SAMPLE QUESTION است.
وبسایتهای مفید را هم می توانید اینجا بیابید:
- Graduate School Resources
- GRE materials collection
- A to Z Guide for GRE Exam after MBBS : GRE
.C.V
یکی از موثرترین و مهمترین ابزار برای بدست آوردن موقعیت های تحصیلی در آمریکا، ایجاد ارتباط موثر است. یادم هست که در یکی از کلاسهای آموزشی کسب حرفه که توسط دپارتمان من ارائه شده بود، مدرس از این عبارت استفاده کرد که: "... چیزی از خودتان ارائه دهید که خریدار پیدا کنید...". به همین علت تهیه یک C.V خوب در کسب پذیرش یک دانشگاه بسیار موثر است. بعضی از دانشگاهها دانشجویان را ملزم می کنند که یک فرم استاندارد C.V مخصوص دانشگاه را پر کنند. با این حال در بیشتر موارد این به خود متقاضی بر می گردد که چگونه یک C.V را تهیه کند. یکی از نکته های کلیدی در تهیه C.V این است که اگر متقاضی در پی کسب موقعیت تحصیلی ست باید سوابق تحصیلی و تحقیقاتی خود را در صفحه اول ارائه دهد. اما در صورتی که C.V برای کسب موقعیت شغلی ست - که در این حال معمولاً به آن رزومه (Resume) می گویند – لازم است که اول به تجربیات کاری اشاره شود. معمولاً C.V از 2-3 صفحه بیشتر نیست. بعضی ها هم اصرار دارند که حداکثر دو صفحه باشد. وقتی که با استادی مکاتبه می کنید چیزی که برای معرفی بیشتر خود برای او می فرستید .C.V است. بسیاری از دانشگاهها هم .C.V را جزو یکی از مدارکی قرار می دهند که باید برای کمیته تحصیلات تکمیلی دانشگاه فرستاده شود. برای آشنایی با روش آماده کردن .C.V صفحه 9 این فایل را مطالعه کنید (+نکات بیشتر). توجه کنید که معمولاً نام و آدرس سه نفر از توصیه کنندگان را بعنوان reference و در یک صفحه جداگانه در انتهای .C.V می آورند. بهتر است که C.V به فرمت pdf یا rtf تبدیل شود چون در این صورت امکان باز شدن فایل شما توسط اغلب سیستمها وجود دارد و از طرف دیگر فایل تهیه شده با همان "تنظیمات صفحه ای" مورد نظر شما پرینت خواهد شد. بعضی ها هم اعتقاد دارند که فرمت pdf رسمی تر است.
معمولاً هر دانشگاهی قسمتی جهت کمک به دانشجویان فارغ التحصیل برای بدست آوردن کار یا مدرک علمی بالاتر دارد. یکی از اهداف این قسمت از دانشگاه کمک به دانشجویان برای تهیه معرفی نامه (C.V یا رزومه) مناسب است. بخش مربوطه در دانشگاه دیویس را در اینجا می توانید بیابید.
چند نمونه C.V دیگر:
راهنمای نوشتن C.V دانشگاهی (دانشگاه نیواورلان)
راهنمای نوشتن C.V (دانشگاه تورنتو)
راهنما برای نوشتن C.V شغلی (دانشگاه ایالتی اوهایو)
نوشتن C.V شغلی (استرالیا)
Cover letter
ارسال نامه ای که مقصود شما از تماس با استاد مربوطه را بیان کند (cover letter) ضروری ست. این همان ایمیلی ست که برای استاد مربوطه می زنید (و البته C.V خود را هم به آن پیوست کرده اید). برای همین اولین تماس با استاد مربوطه می تواند برگ برنده مهمی برای کسب پذیرش از دانشگاه باشد. راهنمای کلی برای نوشتن چنین نامه ای را می توانید در اینجا بخوانید. مهم این است که در یک نامه کوتاه، ساده، محترمانه و منسجم با استاد مربوطه ارتباط برقرار کنید. برای یک استاد دانشگاه - هر چقدر هم که فروتن باشد - زمان بسیار مهم است. از طرف دیگر، دانشگاههای آمریکا نه تنها محل کسب علم، بلکه به نوعی یک شرکت کسب و کار است و روزانه تعدادی از همین گونه نامه ها از جاهای مختلف دنیا دریافت خواهند کرد. بنابراین یک نامه کوتاه چند خطه و یک C.V خوب بسیار مهم هستند.
توصیه نامه (Recommendation letter)
یکی دیگر از مدارک بسیار بسیار مهم، توصیه نامه (recommendation letter) خوب است. یک توصیه نامه عالی از یک استاد شناخته شده ایرانی یا خارجی می تواند شانس پذیرش در بهترین دانشگاه آمریکا را تا حد زیادی افزایش دهد. متن توصیه نامه نیز نمایان گر سطح توصیه کننده و قابلیت های دانشجوی مورد نظر است. بسیاری از استادان آمریکایی نه به دنبال باسوادترین فرد، بلکه به دنبال مطمئن ترین فرد هستند و به همین دلیل توصیه نامه این اطمینان را برای آنها ایجاد می کند. متن خاصی برای توصیه نامه وجود ندارد و اصولاً اگر چنین باشد باعث کاهش ارزش توصیه نامه خواهد شد. اما اشاره به توانایی های مدیریتی یک فرد، قدرت خلاقیت، موفقیت هایی که دانشجو کسب کرده است، میزان تسلط به زبان انگلیسی، سطح دانشجو نسبت به بقیه، و در آخر سطح توصیه ( highly recommended) مهم هستند. بعضی دانشگاهها هم فرمهای مخصوص توصیه نامه دارند که باید توسط اساتید مربوطه پر شده و بطریق پستی یا الکترونیکی (online) فرستاده شوند. اطلاعات بیشتر در زمینه توصیه نامه را می توانید در سایت انجمن دانشجویان ایرانی MIT مطالعه کنید (لینک مستقیم).
Statement of purpose
تقریباً همه رشته ها از شما می خواهند که در یک تا دو صفحه هدف خود از ادامه تحصیل در رشته مورد نظر و در دانشگاه مورد نظر را بیان کنید. از این قسمت با عناوین دیگر مانند Personal Statement هم نام برده می شود. تنها منبع مورد اطمینانی که فعلاً در این مورد دارم این است.
پرداخت هزینه تحصیل در آمریکا
معمولاً هزینه تحصیل در آمریکا مخصوصاً برای دانشجویان خارجی بسیار بالاست. در اینجا دانشجویان لیسانس (undergrad students) هم باید شهریه پرداخت کنند و به همین علت تقریباً همه دانشجویان همزمان با تحصیل کار هم می کنند. با این حال موقعیت های بهتری برای دانشجویان تحصیلات تکمیـلی (graduate students) وجود دارد. معمولاً چنین دانشجویانی از یکی از سه طریقه بورس (fellowship)، دستیار تحقیق یا RA ٬ (research assistantship) و یا دستیار تدریس یا TA ٬ (teaching assistantship) نه تنها از پرداخت شهریه معاف می شوند، بلکه درآمدی نیز کسب می کنند. به همین علت برای بسیاری از دانشجویان ایرانی٬ تحصیل در آمریکا بسیار مقرون به صرفه است چون دریافت مدرک تحصیلی لیسانس و یا فوق لیسانس در ایران رایگان و یا بسیار ارزان قیمت تر از دریافت همان مدرک تحصیلی در آمریکا ست٬ بعلاوه دانشجویان با کسب Fellowship یا RA و یا TA می توانند درآمدی نیز داشته باشند. گاهی هم بورسیه هایی به برخی دانشجویان تعلق می گیرد که لیست مفصلی را در این صفحه می توانید بیابید.
متوسط هزینه زندگی سالیانه و شهریه از دانشگاه به دانشگاه دیگر و از شهر به شهر دیگر متفاوت است. اما معمولاً هر دانشگاه این اطلاعات را در بخش "Fee and tuition" وبسایت خود می گذارد.
Fellowship
معمولاً برای کسب fellowship نمره GRE و معدل دوران لیسانس و فوق لیسانس (GPA) و توصیه نامه های اساتید بسیار مهم هستند. این مورد معمولاً توسط اداره تحصیلات تکمیلی دانشگاه بررسی می شود و بسیار رقابتی ست. مدارک و شرایط لازم برای کسب چنین موقعیتی را در وبسایت دانشگاه مورد نظر می توانید پیدا کنید.
Teaching Assistantship
کسب موقعیت TA به تسلط دانشجو به زبان انگلیسی و توانایی تدریس بستگی دارد. بعضی دپارتمان های مقررات دیگری برای اعطای این موقعیت به دانشجو دارند. مثلاً گاهی اوقات دانشجو باید مدت مشخصی در دانشگاه تحصیل کرده باشد یا درسهای خاصی را با موفقیت بگذراند تا بتواند موقعیت تدریس را کسب کند. در بسیاری از مواقع وظیفه TA، تدریس آزمایشگاه یا مرور بر مطالبی ست که استاد درس در کلاس ارائه می دهد (recitation). به نظر من این موقعیت بخصوص برای کسانی که می خواهند با فرهنگ و زبان آمریکایی آشنایی زیادی پیدا کنند و بخصوص برای کسانی که می خواهند در آینده همین شغل (تدریس در دانشگاه) را ادامه دهند بسیار مفید است. معمولاً دانشگاههای مختلف کلاسها و یا دوره هایی برای دانشجویان خارجی متقاضی TA دارند. تدریس موفق در کلاسهای درس آمریکا تا حد زیادی به مدیریت کلاس وابسته است. بعضی از دانشگاهها راهنماهای خوبی را برای روش تدریس دارند مانند قسمتی از این کتاب راهنما یا International Teaching Assistant Handbook و یا این سایت University of Connecticut. دانشجویان آمریکایی اصطلاحات خاصی را استفاده می کنند که می توانید در فایل فلش این سایت University of Minnesota آنها را گوش دهید و تمرین کنید (حجم فایل فلش بالاست).
Research Assistantship
در موارد بسیاری اساتید از طریق پروژه های تحقیقاتی بودجه ای کسب می کنند که قسمتی از این بودجه به دانشجویان فوق لیسانس یا دکترا بعنوان RA تعلق می گیرد. برای همین بیشتر دانشجویان٬ RA می گیرند. از آنجا که اساس کسب RA به نوع پروژه تحقیقاتی و تخصص استاد مورد نظر بر می گردد، بهترین کار برای اطلاع از این موقعیت ها، تماس مستقیم با استاد مربوطه است. گاهی ارتباط شبکه ای بین اساتید در آمریکا به قدری بالاست که حتی تقاضا در یک دانشگاه ممکن است به گوش استاد دیگر در دانشگاه دیگر برسد. اما از آنجا که تقاضا برای جاهای متخلف برای کسب موقعیت شغلی یا تحصیلی معمول است، این کار نکته منفی محسوب نمی شود مگر اینکه تناقضات در نامه ها یا .C.V هایی که برای افراد مختلف فرستاده می شود بسیار فاحش باشد.
یک راه دیگر٬ جستجو در قسمت شغل (Job offer) انجمن های علمی مختلف است. تقریباً تمامی انجمن های علمی سایت اینترنتی دارند و موقعیت های شغلی یا تحصیلی را به آنجا پست می کنند تا تعداد متقاضی بیشتر داشته باشند تا بهترین فرد را انتخاب کنند.
پیدا کردن دانشگاه یا موقعیت تحصیلی در یک دانشگاه
هر وقت که می خواهم کاری را شروع کنم و نمی دانم که از کجا شروع کنم، پیش خودم می گویم: "بهترین نقطه برای شروع، دم دست ترین نقطه است". اگر به دنبال موقعیت های RA هستید٬ دو راه کلی وجود دارد:
۱- بهترین کار پیدا کردن استادی ست که در زمینه تخصص مورد نظر شما در حال تحقیق باشد. برای پیدا کردن چنین فردی می توانید تخصص مورد نظر، و کلمات کلیدی دیگر مانند university, graduate, PhD و یا student را در موتورهای جستجو وارد کنید. معمولاً با شروع کردن از یک نقطه و مطالعه صفحات، کلمات کلیدی دقیق تری را بر حسب تجربه خواهید آموخت.
۲-روش دیگر، مراجعه به سایت دانشگاه یا دپارتمان مورد نظر در قسمت "Faculty" و پیدا کردن استادی با تخصص مورد نظر ست. بعضی دانشگاهها لیست اساتید خود و زمینه کاری آنها را در بخشی تحت عنوان research interests قرار می دهند. گاهی اوقات اساتید بودجه های تحقیقاتی موجود و همچنین تمایل به پذیرش دانشجوی جدید را ذکر می کنند.
در قسمت Admission و یا Graduate admission وب سایت دانشگاه یا دپارتمان مورد نظر نه تنها مدارک لازم برای تقاضا٬ بلکه آخرین تاریخ پذیرش مدارک و روش بررسی مدارک نوشته شده است.
اگر رتبه بندی دانشگاه مورد نظر برای شما مهم است می توانید اطلاعاتی را در لینکهای زیر بیابید. با این حال توجه داشته باشید که رتبه بندی دقیق تر بر اساس رشته یا دپارتمان مورد نظر است. جهت اطلاع از روند رتبه بندی دانشگاهها می توانید به اینجا مراجعه کیند. هر ساله لیستی از خلاصه رتبه بندی ها در U.S. News ارائه می شود که البته دستیابی به اطلاعات دقیق تر آن نیازمند پرداخت هزینه مربوطه است. نحوه رتبه بندی و جزئیات بیشتر را می توانید در The Center of Measuring University Performance بیابید. اینجا هم یکی از سایتهای خوبی ست که امکان جستجوی پیشرفته تر در سطح رشته های تحصیلی مختلف دانشگاههای مختلف آمریکا را دارد (اول در قسمت MAJOR روی Edit کلیک کنید. در Search for a major using a keyword رشته مورد نظر را وارد کنید و Go را بزنید. از لیست Majors هر کدام را می خواهید کلیک کرده و در لیست پایینی Add کنید. سپس از پایین صفحه روی View all selected creteria کلیک کنید. اگر می خواهید در جای خاصی از آمریکا ادامه تحصیل دهید٬ LOCATION مورد نظر را انتخاب کنید و روی View all selected creteria کلیک کنید. سپس SCHOOL TYPE مورد نظر را انتخاب کنید و روی Search now کلیک کنید).
همین جا به این نکته اشاره کنم که گرچه معمولاً دانشجویان فارغ التحصیل بعضی دانشگاههای ایران پذیرش و ویزا را راحتتر دریافت می کنند٬ اما دلیلی بر این نیست که اگر کسی مدرکش را از دانشگاههای برتر ایران (به قولی!) نگرفته است نمی تواند در آمریکا ادامه تحصیل دهد. اینجا دانشجویان ایرانی فارغ التحصیل از دانشگاههای مختلف ایران (حتی دانشگاه آزاد) دیده ام٬ اما نکته مشترک اغلب آنها سخت کوشی و تلاششان است. اگر در دانشگاه معدل خوبی نداشته اید ولی مقالات خوبی چاپ کرده اید (مخصوصاً خارجی)٬ یا اگر نمره GRE بالایی کسب کنید امکان خیلی زیادی دارد که پذیرش را بگیرید. حتی شندیده ام که بعضی از کسانی پذیرش گرفته اند در Statement of purpose نوشتند که دانشجوی خوبی نبوده اند اما بعداً انگیزه زیادی پیدا کرده اند و حالا موفق اند (چیز غیر واقعی ننویسید. صداقت یادتان نرود!).
اگر هم به دنبال مدرک دانشگاهی متناسب با فرصت شغلی خوب در داخل آمریکا می گردید می توانید به این سایت (بهترین شغل ها در سال 2006) سری بزنید. گرچه توصیه اکید من این است که علاقه خودتان را فدای هیچ چیز دیگری نکنید!
ویزا
یکی از دل نگرانی های بیشتر متقاضیان تحصیل در امریکا، دریافت ویزاست. صدور ویزای دانشجویی بسته به فاکتورهایی تغییر می کند. بعضی سفارتخانه ها در بعضی فصول سال راحتتر ویزا صادر می کنند و بعضی دیگر سختتر. در این مورد نمی توان الگوی خاصی را توصیه کرد با این حال کسب اطلاعات اولیه در این مورد لازم است. قسمتی از اطلاعات مورد نیاز را می توانید در این قسمت مشاهده کنید:
- روادید دانشجویی (Cached)
- ویزای دانشجویی (به زبان انگلیسی)
مدارکی که باید همراه خود داشته باشید (حتماً وبسایت سفارت مورد نظر را برای مدارک مورد نیاز چک کنید):
- رسید پرداخت هزینه بررسی مدارک برای ویزا ( Visa application fee)
- عکس 5x5 سانتیمتر (سعی نکنید که عکس 6x4 ببرید تا به 5x5 برسید!)
- رسید پرداخت هزینه SEVIS
- پاسپورت
- فرم I-20 یا DS-2019 ارسال شده توسط دانشگاه
- فرم DS-156 (راهنمای پر کردن فرم)
- فرم DS-157
- فرم DS-158
- شماره PIN (شماره ای که موقع وقت گرفتن از سفارت دریافت می کنید. اما داشتن آن الزامی نیست).
- توصیه نامه (از استاد خود در دانشگاه مورد نظر بخواهید که توصیه نامه ای روی سربرگ دانشگاه بنویسد و برای شما پست کند. این توصیه نامه را همراه با مدارک دیگر به سفارت ببرید تا شانس دریافت ویزا را زیاد کند).
- CV
- نامه دانشگاه در خصوص پرداخت هزینه تحصیل و یا گواهی بانکی
- در صورت امکان ترجمه املاک شخصی
- گواهی سابقه کاری و یا نامه موقعیت شغلی در آینده
- کپی از مقالات چاپ شده و یا اختراعات به ثبت رسیده
- اصل ترجمه رسمی از مدارک دانشگاهی گرفته شده
- نمره TOEFL
- نمره GRE
- شناسنامه و کارت ملی و کارت پایان خدمت آقایان(!)
در نظر داشته باشید که مأمور مصاحبه کننده در سفارت تجربه کافی در برخورد با متقاضیان مختلف را دارد. بنابراین ساختن داستانهای تکراری، نامه های شغلی جعلی٬ گواهی های بانکی با ارقام باور نکردنی و غیره عملاً تأثیر منفی خواهند گذاشت٬ به همان نسبت که صادق بودن، بی استرس بودن و داشتن مدارک مستدل و محکم شانس گرفتن ویزا را افزایش می دهد. با این حال اگر برای اولین بار موفق به دریافت ویزا نشدید، دلیلی بر این نیست که هرگز ویزا برای شما صادر نخواهد شد. کسانی را می شناسم که در دفعه دوم، سوم و یا هفتم موفق به دریافت ویزا شدند. بهترین توصیه من جهت کسب اطلاعات در مورد مصاحبه سفارت این است که جمله کلیدی مثل "Guideline for applying for F-1 visa" را در موتورهای جستجو وارد کنید و مقالات مربوطه را مطالعه کنید. بعنوان مثال یکی از این مقالات را می توانید در اینجا بیابید و یا مطالبی دیگر را در اینجا.
در این قسمت سایت سفارت آمریکا در چین توصیه هایی در مورد گرفتن ویزای دانشجویی برای چینی ها شده است. معمولاً خواندن نکاتی که سفارتخانه ها در نظر می گیرند می تواند کمک کننده باشد.
بسیاری از افراد ماهیت "ویزا" را با ماهیت "اقامت" در آمریکا یکسان می دانند. اما ویزا مجوزی برای ورود به آمریکاست. برای دانشجویان ایرانی این مجوز معمولاً تا سه ماه بعد از تاریخ صدور اعتبار دارد و یکبار ورود است. بعد از ورود به آمریکا، تنها مدرکی که اقامت دانشجو را قانونی می کند فرم I-20 (برای ویزای دانشجویی F-1) است. خروج از آمریکا و ورود مجدد به آن مستلزم تقاضای دوباره برای دریافت ویزا ست، اما هیچ تضمینی نیست که ویزا حتماً برای شما صادر شود!
استقرار در دانشگاه مورد نظر
هیچ چیز بهتر از این نیست که در شهر و دانشگاه مورد نظر دوستی داشته باشید (شانسی که من داشتم). با این حال در وبسایت اغلب دانشگاههای معروف آمریکا می توانید تشکلات دانشجویان ایرانی را پیدا کنید (مثلاً در اینجاها 1 2٬ و 3). معمولاً این تشکلات در استقرار دانشجویان ایرانی کمک زیادی می کنند. اگر در دانشگاهی پذیرفته شدید که هیچ دانشجوی ایرانی نداشت، خود دانشگاه اطلاعات لازم برای مستقر شدن در دانشگاه را در اختیار شما خواهد گذاشت. با این حال تصور نکنید که خوابگاه دانشگاههای آمریکا مثل خوابگاههای ایرانی ارزان قیمت است. همانطور که قبلاً گفتم دانشگاههای آمریکا جایی برای کسب درآمد و خالی کردن جیب دانشجویان است. بنابراین در اغلب مواقع می توانید خانه های ارزان قیمت تری در اطراف دانشگاه، با فضای بیشتر، امکانات بیشتر، و تعداد سکنه کمتر پیدا کنید. این نوع خانه ها معمولاً تحت عنوان off-campus housing معرفی می شوند. اما از آنجا که سیستم حمل و نقل عمومی در آمریکا بسیار ضعیف است (حتی به پای ایران هم نمی رسد)٬ جاهای خیلی دور از دانشگاه دنبال خانه نگردید.
یکی دیگر از موارد مهم داشتن کارت شناسایی معتبر است. در آمریکا مانند ایران کارتهای شناسایی معتبر شامل کارت ملی٬ گذرنامه و گواهینامه رانندگی هستند. در بسیاری مکانها مانند بانک٬ ادارات دولتی٬ بعضی قستمهای دانشگاه٬ کلابها٬ و خرید بعضی محصولات به کارت شناسایی نیاز دارید. معمولترین روش -مانند ایران- نشان دادن گواهینامه است. بسیاری از ایالتها گواهینامه موقت (Temporary Driving Licence) را در ظرف چند دقیقه صادر می کنند. فقط به پاسپورت (دارای ویزا و کارت I-94) و فرم اقامت (I-20 یا DS-2019) نیاز است. اعتبار این گواهینامه یک سال است ولی دارنده آن به هیچ وجه حق رانندگی ندارد. برای رانندگی باید امتحانات کتبی و رانندگی شهر داده شوند تا گواهینامه دائم صادر شود.
Sample Documents:
Passport
Form I-94 (این فرم همراه با فرم "اظهارنامه گمرکی" (Customs Declaration Form) در داخل هواپیما داده می شوند تا پر کنید. کافی ست به مهماندار هواپیما بگویید که "ویزا" دارید.)
(Form I-20 (page 1) (page 3
Form DS-2019
F-1 Visa
منابع دیگر
پاسخ بعضی از سوالات خود را می توانید در اینجا بیابید. بعضی از دانشجویان عضو گروهی در یاهو تحت عنوان Applyabroad هستند و اطلاعاتی درمورد تحصیل در آمریکا را با یکدیگر مبادله می کنند. بیشتر کسانی که با این گروه مکاتبه دارند دانشجویانی هستند که در پی دریافت ویزا هستند. یکی از اشکالات این گروه این است که تعداد پیغامهای کسانی که ویزا دریافت نمی کنند بیشتر از کسانی ست که ویزا دریافت می کنند و به همین دلیل خیلی ها مضطرب می شوند. مسئله دیگر این است که میزان اطلاعات طبقه بندی شده لازم برای دریافت پذیرش و ویزا ضعیف است گرچه عملاً اطلاعات زیادی مبادله شده است. اما نکته خوب این گروه این است که تغییرات فصلی صدور ویزا به خوبی مبادله می شود. زمانی که من می خواستم برای دریافت ویزا اقدام کنم، اول قصد داشتم به دبی بروم ولی اطلاعات مبادله شده در این گروه بیانگر آن بود که دبی خیلی سخت ویزا صادر می کند و در عوض ترکیه و قبرس راحتتراند. به این ترتیب توانستم در همان مرحله اول ویزای آمریکا را دریافت کنم.
اگر در اینترنت به دنبال وبلاگ کسانی که به صورت دانشجویی به آمریکا رفته اند بگردید می توانید مطالب و نکته های جالبی پیدا کنید. مثلاً وبلاگ بی عنوان یکی از آنهاست.
چند کلام با وبلاگ نویسان
روشی که برای گردآوری و گسترش اطلاعات در نظر گرفته ام، شبکه ای ست. یادم هست که حدود چهار- پنج سال پیش در جایی خواندم که یکی از دلایل موفقیت مغول ها در جنگ هایشان نوع مدیریت اطلاعات آنها بوده است. به این ترتیب که هر سرباز نه فقط وظیفه جنگ کردن داشته، بلکه وظیفه انتقال هر نوع اطلاعات مهم به فرمانده را هم داشته است. به این ترتیب میزان اطلاعات به دست آمده امکان پردازش موقعیت حریف و طراحی استراتژی جدید را فراهم می کرده است. این روشی ست که من بارها در سطوح مختلف طبیعت دیده ام و البته یکی از روش هایی ست که امروزه در شبکه های اطلاع رسانی استفاده می شود. یعنی در هر واحد علاوه بر وظایف دیگر امکان مدیریت داده ها وجود دارد تا به این ترتیب کارایی سیستم بالا برود. این روش، ایده ای را در ذهنم ایجاد کرد تا توسط آن بتوان نه تنها اطلاعات را تا حد لازم گسترش داد، بلکه نسبت به تصحیح و تکمیل آن کمک کرد. این روشی ست که می تواند در ایجاد، کسب و تکامل اطلاعات لازم برای دیگران موثر واقع شود. بعبارت دیگر مجموعه مطالب آنقدر گسترش پیدا کند که کارآزموده ها با اضافه کردن یا تصحیح مطالبی به آن، در نهایت باعث بوجود آوردن یک بانک اطلاعاتی بسیار قوی و کارآمد شوند. کافی ست که تعداد بیشتری از افراد همزمان با اضافه کردن نکته هایی به این مطالب در انتشار آن کمک کنند.
بعضاً سایت هایی در مورد تحصیل در خارج از ایران ایجاد شده است که "پذیرش" (به همت بعضی از دانشجویان مقیم آمریکا) یکی از آنهاست. اما به دلایل مختلف میزان اطلاعات هنوز به حد لازم نرسیده است. یکی از دلایل آن به نظر من این است که "همه چیز را همه کس دانند" و چون "همه کس" هنوز در این کار درگیر نشده اند، "همه چیز" را نمی توان پیدا کرد. یک علت دیگر این است که افراد ترجیح می دهند مالکیت شان بر تجربه ای که به زحمت به دست آورده اند حفظ شود و بنابراین بیشتر مطالب را می توان در وبلاگ ها یا سایت های شخصی یا حقوقی افراد بدست آورد. به این ترتیب تصمیم گرفتم که به جای اینکه همه کارها را از اول انجام دهم و وقت خودم را بیهوده تلف کنم، مطالب را به گونه ای جمع آوری کنم که مالکیت فردی یا حقوقی افراد نیز در آن لحاظ شود. به این ترتیب می توانم بیشتر بر روی مدیریت اطلاعات تمرکز کنم که در موفقیت افراد مؤثر خواهد بود.
مدیریت و انتشار اطلاعات نقش بسیار مهمی در کمک به ایرانیان دارد. تعداد زیادی حتی با اطلاعات ارائه شده در سایت دولتی ایالات متحده آمریکا آشنایی ندارند٬ چه رسد به اطلاعات ارزشمند دانشجویان ایرانی مقیم آمریکا که در وبلاگها یا سایتهای خود گذاشته اند. در این بین نقش دوستان وبلاگ نویس، بخصوص آنها که در آمریکا تحصیل می کنند، بسیار مهم است. به همین جهت بهترین کار این است که هر کسی که می خواهد در این کار دخیل شود با لینک دادن یا کپی کردن بخشی یا تمامی مطالبی که در این بخش (راهنمای تحصیل در آمریکا) نوشته ام و قرار دادن آن در وبلاگ خود، راه را برای بقیه مشتاقان هموار کنند. این دلیلی دیگر بر این است که قصد من از نوشتن این مطالب ارائه اطلاعات به دیگران است و نه افزایش تعداد بازدیدکنندگان. مطمئناً تکمیل مطالب موجود و یا اضافه کردن قسمتهای ناقص توسط دیگران، سطح اطلاعات را تا حدی افزایش خواهد داد که منجر به ایجاد یک بانک اطلاعاتی جامع٬ مستقل، منسجم و به روز شده ای مانند پذیرش شود.
منبع:http://inusa.blogfa.com/post-25.aspx
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر