دبی - جی مت

فکر کنم دیگه الآن فقط خواجه حافظ شیرازی نتیجه ی امتحان رو نمی دونه! خودم ترجیح میدم راجع به سفر بنویسم ولی محض خاطر دوستان مشتاق و شامدوست یه خورده هم از جی مت می نویسم:

- سفر: اصولاً مسافرت رو دوست دارم. ولی این سفر جداً عالی بود. نه به خاطر امتحان و نتیجه اش. بیشتر به خاطر احسان و میزان خنده ای که زدیم تو رگ. شدیداً مسافرت با احسان رو توصیه می کنم. میزان مزخرفی که گفتیم قابل توجه بود! در کل عالی بود.

پروازمون صبح زود ساعت ۷:۳۰ بود. مجبور شدیم ۴:۳۰ از خواب بلند شیم. به موقع رسیدیم. پروازمون با آسمان بود و بدون تاخیر. ساعت ۱۰ دبی بودیم. یک ساعت و نیمی تو فردوگاه معطل شدیم تا ماشین بیاد دنبالمون و بعدش هم سه ساعت تو هتل تا ایرانیان معظم مقیم هتل ارده فرمایند و اتاق مکرمشون رو تخلیه فرمایند. عکس پایین نتیجه تاخیرات فوق الذکر می باشد:

دیگه هتل نکته ای نداشت. یعنی ما فقط میومدیم میرفتیم اتاقمون می خوابیدیم آخرش هم رفتیم. همین. بازم هم سیتی سنتر مرکز عملیات بود. اما این بار به دلیلی متفاوت. متاسفانه نتونستم از دلیل عکس بگیرم چون دوربین رو یادم رفت ببرم. دلیل اصلی وجود یک لباس شب بود که احسان بدجوری رفته بود تو نخش و ما ناچاراً باید روزی یک بار طوافش می کردیم. الآنم دارم فکر می کنم احسان بدون اون لباس چطور داره میگذرونه... باید سخت باشه... چند تایی خرید کردیم. در زمینه خرید هم احسان پوزم رو خاکمال کرد که نوش جونش. انصافاً خریدهای خوبی کردیم. یک شب رو به توصیه یکی دیگه از دوستان رفتیم دیسکوی یورک اینترنشنال که البته بیشتر دچار توهم٬ دودگرفتگی٬ و گوش درد شدیم. دیسکو نبود انصافاً. مرکز معاملات الجنسیه بود. شدیداً هم اورساپلای وجود داشت. بیشتر از پنجاه درصد فیلیپینی و کمتر از پنج درصد هم اهل روسیه و اروپای شرقی که کمتر رویت میشدن چون رو هوا میبردنشون. البت باز هم ما از فضا استفاده کردیم و مشعوف شدیم. روز آخر هم صبح تا عصر رفتیم پارک آبی و حالش رو بردیم. بعد هم امیریت مال و خرید سوغاتی و بعد هم فرودگاه. تا وقتی من و احسان بیدار بودیم پروازمون یک ساعت تاخیر داشت. بعدش ما سوار هواپیما شدیم و دیگه هیچی ندیدیم. دفعه بعد که چشممون رو باز کردیم دیدیم ظرف غذا جلومونه. پس بی مقدمه مشغول بلع شدیم و بعد چشممون رو بستیم و دفعه بعد که باز کردیم باید پیاده میشدیم!! بعدتر فهمیدیم که گویا چهل و پنج دقیقه ای هم قبل از پرواز تاخیر بوده که ما نفهمیده بودیم. بعد هم کمتر از یک ساعت رانندگی از فرودگاه امام تا خوابگاه و بعد رانندگی تا خونه و خواب برای چهار ساعت و بعد هم دو ساعت جلسه و برگشت به خونه و ناهار و خواب برای سه ساعت دیگه و اینا...

اما جی مت: جی مت رو روز دوم صبح دادیم. شلوارکامون رو پامون کردیم و رفتیم بیزینس سنتر دبی. همه کت شلوار داشتن و کراوات. پس خندیدیم. بعد هم با کمی تاخیر امتحانمون شروع شد. رایتینگ رو خیلی بد نوشتم. موضوعش افتضاح بود و من هم خیلی حوصله نوشتن نداشتم. می تونم حدس بزنم که نمره ام در کل یه چیزی تو مایه های ۳.۵ میشه. بعد از رایتینگ بریک روبیخیال شدم و یه راست رفتم سراغ کوانتیتیتیو. به نظرم سوال ها ساده تر از حد معمول بود. احسان هم نظرش همین بود. در کل سوال های بخش ریاضی کمی آسون تر از چیزی بود که تو جی مت پرپ اومده بود. من دو سه دقیقه وقت اضافه آوردم و احسان هم ده دقیقه. بعد یه بریک گرفتم و دستشوییشون رو زیارتی کردم. یه شکلات با خودم آورده بودم که هرچی فکر کردم دیدم نمی تونم وسط امتحان بخورمش. از ده دقیقه بریک فقط از سه دقیقه اش استفاده کردم و برگشتم سر جلسه. بخش وربال شروع شد. بخش وربال سه دسته سوال داره: sentence correction که باید اشتباه گرامری یک جمله یا یه تیکه از یه جمله رو بگیری٬ reading که واضحه و critical reasoning که سوال های استنتاج منطقیه. بیشتر مشکل ما (و احتمالاً بیشتر ایرانیها) روی sentence correctionاه. سوالات وربال من با سه تا سوال sentence correction شروع شد! زمانبدیم خوب بود. یه جایی وسطای امتحان مجبور شدم یه ریدینگ رو سریع بخونم تا عقب نیافتم. وقتی سوال آخر رو زدم دو ثانیه وقت داشتم. بعد هم چند تا کلیک و نتیجه ام ظاهر شد. حدس می زدم که بالای ۷۰۰ زدم ولی نمی دونستم چند. نمره ای من ۷۸۰ شد (از ۸۰۰). کوانتیتیتیو رو ۵۱ از ۵۱ زده بودم و وربال رو ۴۷ از ۴۹. کف کردم. اومدم بیرون و منتظر احسان شدم. کلی دعا کردم که احسان هم تو همین مایه ها بشه. بعداً تصمیم گرفتم که کمتر برای ملت دعا کنم. احسان هم بعد از پنج دقیقه اومد بیرون. ۶۸۰ شده بود. هرچند نمره خوبیه ولی احسان خیلی بهتر از این میتونست بزنه. خلاصه پرینت نتایج رو گرفتیم و اومدیم بیرون. احسان اولش یه خورده حالش گرفته بود ولی بعدش یخ. یعنی امیدوارم. به هر حال بعدش دیگه راجع به امتحان صحبت نکردیم و رفتیم سراغ حال و حول. همین....

کلیات: این تیکه رو هم برای اونایی که میخوان بدونن جی مت چیه مینویسم. برای اپلای کردن برای دکتری عموماً به غیر از تافل جی مت یا جی آر ای هم مورد نیازه. جی مت برای بیزینس اسکول هاست و جی آر ای برای مهندسی و اقتصاد و ... جی مت به نسبت جی آر ای آسون تره و به نسبت تافل سخت تر. نمره های بچه ها عموماً بالای ۶۰۰ میشه و بالای ۶۷۰ نمره خوبی محسوب میشه. بیشتر بیزینس اسکول ها به جای جی مت٬ جی آر ای هم قبول میکنن ولی شدیداً توصیه می کنم که جی مت بدین. من خودم نمره جی آر ایم ۴۱۰ شده بود که با نمره جی متم قابل مقایسه نیست. برای آمادگی برای امتحان هم روی اینترنت فراوون مطلب وجود داره. کتاب های وایلی و پرینستون و master the GMAT بدک نیستن. یک سری کتاب manhattan هم هست که هر تیکه از هر بخشی رو جدا توضیح داده و من قسمت sentence correctionاش رو توصیه می کنم. برای تست زدن هم تست های GMAT official guide رو توصیه می کنم و برای تست آداپتیو هم تست های GMAT Prep و یه خورده Pricenton Review. من و احسان هم یه فایل اکسل برای تست زدن ساخته بودیم که جداً خفن بود و شاید بعداً آپلودش کردم. همین...

پ.ن۱:‌اینقدر کار تلنبار شده دارم که تصمیم گرفتم این پست رو بنویسم و بعداً راجه بهشون فکر کنم. امروز فقط یه سر رفتم دفتر و کارهای گیم رو راه انداختم. اوضاع خوب پیش میره. یه خورده تو بخش گرافیک و داستان هنوز گیر داریم ولی به زودی حل میشه.

پ.ن۲: خیلی خوب سعیدی. حرف رکیک چرا میزنی. شامم میدم... ولی میگم اول صبر کن این چند نفر بعدی هم امتحان بدن. اومدیم و یکی دیگه این مسئولیت خطیر شام دادن رو به دوش گرفت...